Rozdział 7

...Olę sączącą samotnie kawę.

- Rita! - zawołała na powitanie.

- Cześć! Gdzie jest ten cały Cris? - zapytała podchodząc do stolika gdzie siedziała Ola.

- Musiał gdzieś zadzwonić, zaraz przyjdzie.

Rita była bardzo poddenerwowana, serce biło jej jak oszalałe. W myślach powtarzała sobie "Uspokój się".

Dziewczyny zaczęły rozmawiać o wszystkim, śmiały się jak wariatki. Rita zapomniała o swoim zmartwieniu. Niestety nie na długo. Po trzydziestu minutach usłyszała za swoimi plecami znajomy głos.

- Już jestem - Rita odwróciła się gwałtownie. Wiedziała, że jej obawy były słuszne, ale chciała się upewnić.

Ich oczy spotkały się. Tym razem oczy Cristiana nie były wpatrzone z zafascynowaniem, wyrażały zaskoczenie. Dziewczyny wstały.

- Rita, to jest...

- My się znamy - przerwał Oli Crisitan podchodząc do niej i obejmując ją w talii od tyłu.

- Niestety - odpowiedziała ze złośliwością Rita.

- Może usiądziemy? - zmienił temat Cris.

- Wiecie co? Ja muszę już spadać, miałam iść z Andre na trening - skłamała Rita.

- Och, no dobrze. Do zobaczenia! - pomachała na pożegnanie Ola.

Dziewczyna wyszła i ruszyła w stronę wieżowca, w którym mieszka. Była zdenerwowana, dlatego szła szybko i energicznie. Raz prawie wpadła pod samochód.

W domu nikogo nie było, więc włączyła wielką wierzę stereo w salonie i zapuściła płytę System of a Down - Hypnotize. Położyła się na podłodze i zaczęła śpiewać. Nawet jej to wychodziło. Starała się czysto połączyć swój cieniutki głosik z growlem Serja.

Pomogło jej. Po raz pierwszy od kilku tygodni czuła się na prawdę wyluzowana.

Po ostatniej piosence, czyli Soldier Side, wstała i ogarnęła się. Jej instynkt chyba ją nie zawiódł, bo w tym samym momencie gdy wstawała, w drzwiach pojawił się Andre z Marco Reusem.

- Mogłabyś się kiedyś uczesać - powiedział na powitanie Andre.

- Też się cieszę, że cię widzę - odparła Rita.

Andre z Marco zaczęli gadać do siebie po niemiecku, dlatego też Rita czuła się strasznie niezręcznie, ponieważ nic nie rozumiała. Raz usłyszała swoje imię.

- Będę uczył Marco angielskiego - oznajmił Andre.

- Fajnie - odparła Rita bez większego entuzjazmu kierując się w stronę schodów - jak usłyszycie, że mówię sama do siebie, to wiedzcie, że gadam na skype.

- Powiem Marco, że jesteś wariatką - zażartował Andre.

- Mam to po bracie - krzyknęła z piętra Rita.

Włączyła laptopa, ale niestety nie było Davida ani na skype, ani na facebooku. Nie chciała mu zawracać głowy telefonami, więc położyła się na łóżku i najzwyczajniej w świecie zasnęła chociaż była dopiero 19. 

Ricie śnił się Crisitan, który na jej oczach całuje się z Olą i śmieje się drwiąco. Zaczęła płakać we śnie a kiedy się obudziła poczuła łzy na swoich policzkach. Poczuła również, że ktoś ją obejmuje. Otworzyła oczy i zrozumiała, że znajduje się w objęciach Niemca.

- Już jest ok? - zapytał Marco ocierając łzę z prawego policzka Rity. Przy tym popisywał się niebanalnym angielskim akcentem.

- Co ty sobie wyobrażasz?! - uniosła się Rita i od razu uwolniła z objęć blondyna.

- Płakałaś i nie wiedziałem co mam zrobić żebyś przestała...

- Czekaj! Przecież ty nie umiesz mówić po angielsku!

- Jak widać umiem - Marco uśmiechnął się czarująco, ale na Ritę to nie zadziałało.

- Gdzie jest Andre?

- Pojechał do sklepu kupić coś do jedzenia. Wiesz, chyba myślał, że będę siedział spokojnie na dole - zaśmiał się sam do siebie Marco.

- Wyjdź.

- Ale dlaczego?

- Wyjdź!

Kiedy Marco zamknął za sobą drzwi Rita usiadła na łóżku i schowała twarz w dłonie. Musiała się opanować. Nie wkurzyła się na Marco, że ją przytulił, bo to akurat było całkiem miłe, ale na wyobraźnię. "Muszę się ogarnąć" mówiła sobie w myślach Rita. Popatrzyła na zegarek, była 22. Poszła wziąć zimny prysznic, aby ochłonąć.

Kiedy wyszła z łazienki, w jej pokoju siedział Andre.

- Chcesz iść jutro na mecz? Mam dla ciebie bilet nad ławką rezerwowych.

- Będziesz grał?

- Tak, jestem w wyjściowej jedenastce.

- Hmm... a kto będzie na ławce?

- David, Juan, Mark, Cesar, Demba i obydwaj Marco.

- Dobra, pogadam sobie przynajmniej z Davidem. Idę.

W rzeczywistości była ciekawa czy Marco ma jej za złe, że tak na niego naskoczyła.

Następnego dnia, Rita, pojawiła się na Stamford Bridge trzydzieści minut przed spotkaniem. Cały mecz przegadała z Davidem i Cesarem, ponieważ nie wyszli na murawę. 

- Jesteś dzisiaj jakaś zamyślona - zauważył Cesar.

- Wydaje ci się - powiedziała i próbowała się uśmiechnąć.

- Przyjdziesz na jutrzejszy trening? - zapytał David.

- Nie wiem czy Jose nie ma mnie już dość - zaśmiała się Rita.

- Och przestań! Przecież pracujesz dla niego za darmo - zażartował Azpi.

- Właśnie. Nie zastanawiałaś się nad pracą w sztabie medycznym Chelsea? - zapytał David.

- To byłoby ciekawe... ale nie mam żadnych kursów itd.

- Myślę, że szef zatrudniłby cię podczas robienia kursu.

- Słyszałem, że ktoś ze sztabu odchodzi na emeryturę - wtrącił się Demba.

- Na prawdę? - zapytała zdziwiona Rita. Co raz bardziej ten pomysł jej się podobał.

- Tak, myślę, że jakby Andre pogadał z szefem to pracowałabyś w sztabie - kontynuował Senegalczyk.

- A co miałabym robić?

- Pewnie biegałabyś po boisku z Evą i ratowała nasze kości - zażartował Cesar.

- Pogadam z Andre - zakończyła Rita.

Po gwizdku kończącym spotkanie Rita podeszła do Marco.

- Słuchaj, przepraszam, że tak na ciebie wczoraj naskoczyłam.

Teraz dopiero zauważyła, że Niemiec jest od niej o wiele wiele wyższy. Popatrzył na nią z góry i pogłaskał po policzku.

- Nic się nie stało.

Poszedł do szatni. "Cholerny flirciarz" pomyślała Rita.

Postanowiła poczekać na Stamford Bridge na Andre. Siedząc na krzesełkach zauważyła syna Romana Abramowicza - Arkadego. Szedł w jej stronę.

- Cześć, jestem Arkady - przywitał się Rosjanin.

- Hej, Rita - odpowiedziała podając rękę.

- Słyszałem twoją rozmowę na ławce rezerwowych. Siedziałem za tobą.

- I co w związku z tym?

- Mogę ci załatwić tę pracę bez żadnych kursów.