Rozdział 2

- Hej Andre! - powiedział na powitanie David Luiz.

- Cześć David, hej Sara! Nie obrazicie się jak moja siostra, Rita, pojedzie z nami? - zapytał Andre wsiadając do samochodu.

- Obrażę się - oznajmił David i zaczął się śmiać.

Ruszyli w stronę miasta, gdzie z daleka było widać London Eye. Zatrzymali się pod zwykłym klubem w sercu Londynu. Weszli do środka i zajęli stolik w rogu, przy ścianie, aby żadny paparazzi nie zepsuł im wieczoru. Przez większość czasu, Rita, siedziała sama. Andre poszedł do baru podrywać dziewczyny a David z Sarą tańczyli.

Podczas gdy Rita po raz setny sprawdzała godzinę na telefonie, nagle do jej stolika podszedł wysoki chłopak. Było ciemno, więc nie widziała z daleka jego twarzy.

- Mogę się dosiąść? - zapytał nieznajomy.

Rita pokiwała głową a gdy chłopak usiadł koło niej rozpoznała w nim Cristiana. Tak. Tego Crisa, który kilka godzin temu wpatrywał się w nią jak w obrazek.

- Rita, tak?

- Mhm - tylko tyle była w stanie wydukać. Nie mogła uwierzyć, że tak ładny chłopak siedzi koło niej i z nią rozmawia!

- Wiesz, odkąd cię zobaczyłem w szkole... Jesteś bardzo ładna - mówiąc to przysuwał się do Rity co raz bliżej - I nie chcę żebyśmy byli tylko przyjaciółmi ze szkoły.

Rita nic nie mówiła. Patrzyła się w jego oczy. Pomimo, że w klubie panował półmrok, doskonale widziała błyszczące się brązowe oczy. 

- Więc bądź dla mnie kimś więcej - powiedziała nie zdając sobie sprawy z tego, że gdy chce, umie być uwodzicielska.

Cris pochylił się nad Ritą i złożył na jej ustach długi pocałunek. 

- Bądź moją dziewczyną - wyszeptał do ucha Cristian.

Nie wiedziała co o tym myśleć. Znała go tylko jeden dzień! Ale przecież istnieje miłość pierwszego wejrzenia...

- Z chęcią - odpowiedziała i znów go pocałowała.

Przez resztę wieczoru nie opuszczali siebie na krok. Albo tańczyli przy wolnych kawałkach, albo spacerowali po Londynie w pobliżu klubu. Niestety, gdy dochodziła pierwsza w nocy musieli się rozstać.

- Będę czekał na ciebie pod domem przed lekcjami.

- Jestem za - odpowiedziała i na pożegnanie przesłała mu całusa.

***

- Co?! Nie pamiętasz co ci mówiłem?! - zapytał starając się mówić szeptem David. Siedział z Ritą w ławce na chemii a nauczyciel tłumaczył jak przeprowadzić dane doświadczenie.

- David, mam wrażenie, że jesteś zazdrosny - wypaliła Rita.

- Nie, nie jestem. Po prostu znam Crisa.

- Och, przestań.

- Wiesz, uważam się za twojego przyjaciela, więc mam prawo cię uprzedzić i wyrazić swoje zdanie.

- Tak, jesteś moim przyjacielem, bo od mojego przyjazdu jesteś dla mnie najmilszy i w ogóle nie krępuję się mówić ci o wszystkim, ale błagam, daruj sobie kazania.

- Proszę o ciszę! - odezwał się nauczyciel.

- Ostrzegałem - zakończył David.

Rita nie mogła skupić się na lekcjach, cały czas myślała o tym, co powiedział jej David. Czy był zazdrosny? Raczej nie. Przez te dwa dni, które spędziła w szkole zdążyła zauważyć, że on ogląda się za innymi dziewczynami, zupełnie innymi od niej. Może miał rację? Z rozmyśleń obudził ją dzwonek na lunch.

Przy jej szafce czekał na nią Cris. Pocałowali się na powitanie i całą przerwę, czyli trzydzieści minut spędzili na przytulaniu się i szeptaniu sobie do ucha. 

- Mam śliczną dziewczynę - powiedział Cris bawiąc się jej włosami.

- Kiedy kończysz? - zapytała Rita, zupełnie nie zwracając uwagę na komplement. Nie była do tego przyzwyczajona, nie wiedziała jak zareagować.

- Za dwie godziny.

- Ja też, zaczekasz na mnie pod szafką?

- Jasne, pójdziemy do ciebie?

- Ehh... zapomniałam, że dzisiaj idę na mecz z Aaronem i Alvaro. Chcesz iść? - zaproponowała.

- Jestem za Arsenalem - powiedział Cris. Rita gapiła się na niego jak głupia. Myślała, że on żartuje i zaraz zacznie się śmiać, ale nie. On mówił całkiem poważnie.

- Trudno - jedyne słowo, które przyszło jej na myśl. W rzeczywistości była zawiedziona.

Wtedy zadzwonił dzwonek i znów Rita nie mogła skupić się na lekcjach. W końcu doszła do wniosku, że to może być ciekawe, w szczególności derby Londynu.

Po lekcjach Cris odprowadził Ritę do domu, która od razu na wejściu usłyszała głos Andre:

- Nie rozbieraj się, jedziemy na mecz.

- Ale jest dopiero za 3 godziny!

- Wezmę cię na rozgrzewkę - zakończył i puścił oczko Andre.

__________________________

Ten rozdział pisałam przez kilka dni z powodu braku czasu xD Nie jest za długi, ale w następnym postaram się rozkręcić akcję jeszcze bardziej. Co Wy na to żeby wprowadzić jeszcze jedną bohaterkę? Konkretnie przyjaciółkę Rity z Polski. Nie będzie za dużo?